Produkty pszczele

Treść

MIÓD:

 to słodka substancja wytwarzana przez pszczoły z wydzielanego soku nektarników, względnie innych słodkich soków pojawiających się na żywych roślinach (spadź), pobierana przez pszczoły, przez nie przerabiana, wzbogacana w ich organiźmie własnymi substancjami i zmagazynowana w komórkach plastrów do czasu jej dojrzenia.

  Rozróżnia się miody nektarowe, spadziowe i mieszane (nektarowo-spadziowe). Każda rodzina pszczela ma swój własny sposób przerabiania tych substancji na miód, dalatego m.in. skład miodu pszczelego jest zróżnicowany. Miód zawiera różne substancje organiczne i nieorganiczne, między innymi węglowodany, wśród których dominują fruktoza i glukoza, sole mineralne,, białka i aminokwasy, kwasy organiczne, enzymy, witaminy, hormony (m.in. hormon wztostu), substancje antybiotyczne, zapachowe i szereg innych. Dzięki bogactwutych składników miód jest środkiem odżywczym i leczniczym - bakteriostatycznym.

  W lecznictwie stosowany jest w schorzeniach układu krążenia, układu oddechowego, w chorobach przewodu pokarmowego, w różnych chorobach wewnętrznych, w choronach skóry i błon śluzowych itp.

PYŁEK KWIATOWY (pierzga):

  jest produktem pręcików kwiatowych. Zmagazynowany w plastrach i zakonserwowany w warunkach beztlenowych ulega fermentacji mlekowej, w wyniku której powstaje pierzga. Pyłek zawiera węglowodany, enztmy, całą gamę witamin, 25 aminokwasów, sole mineralne, kwasy organiczne i wiele innych substancji, a pierzga ponadto kilka enzymów nie stwierdzonych w pyłku kwiatowym, zwiększoną ilość witamin B i E oraz nie występującą w pyłku witaminę K. Pszczołom służy jakopokar tak dla czerwiu jak i dla nich samych, do produkcji mleczka, jadu, a w bardzo znikomej ilości do produkcji wosku.

  W apiterapii stosowany jest w chorobach żołądkowo-jelitowych, wątroby, prostaty, w schorzeniach nerwowych i pszychicznych, chorobach układu krwiotwórczego i wielu innych.

MLECZKO PSZCZELE:

  jest wydzieliną gruczołów gardzielowych 3-10 dniowych pszczół. Pszczołom służy do karmienia larw i matek pszczelich. Produkcja mleczka zbiega się z początkowymi fazami wychowu matek pszczelich. Składnikami mleczka pszczelego są białka, aminokwasy. tłuszcze, cukrowce, sole mineralne, wysokodynamiczne enzymy, hormony, bogactwo witamin i wiele innych.

  Posiada właściwości bakterio i grzybobójcze, immunodepresyjne itp. Wskazuje działania  anaboliczne, uodparnia organizm na zakażenia. Działa skutecznie w zwiększaniu cukru i żelaza w surowicy krwi, w rozwoju nadnercza, niewydolności narządów, w procesie starzenia się, regenaeracjikomórek organizmu, regulacji ciśnienia krwi, chorobach serca, astmie, wrzodach żołądka i dwunastnicy, w zmianach na dnie oka, w osłabieniu wzroku, słuchu, niewydolności wątroby po żółtaczce zakażnej, i po zatruciach, w psychozach depresyjnych, stanach alergicznych, w stanach pooperacyjnych po usunięciu nowotworu łącznie z naświetlaniem promieniami X i szeregu innych schorzeń. Doprowadza do ustroju duże ilości brakujących enzymów. Właściwy wpływ mleczka pszczelego na zdrowie człowieka tkwi w enzymach.

PROPOLIS (kit pszczeli):

  to lepka substancja żywnicza, zbierana przez starsze pszczoły z pąków niektórych drzew. Dla pszczół stanowi najważniejszy środek higieniczny i zapobiegający zachorowaniom. Jego roczna produkcja jest znikoma, wynosi zaledwie 50-100 g od rodziny.  Skład chemiczny propolisu jest dotąd niedostatecznie poznany. Według chemików zawiera substancje garbnikowe, domieszki pyłku kwiatowego, wosku pszczelego, i żywice. Zawiera 17-19 różnych pierwiastków, antybiotyki, aldehydy aromatyczne, olejki eteryczne, kwasy organiczne, substancje wzrostowe, flawonoidy, witaminy i inne. Białek i tłuszczóww nie zawiera.

  Posiada właściwości bakterio i grzybobójcze, pierwotniakobójcze, anestezyjne, dezynfekcyjne, regeneratywne, spasmolityczne, odurzające, przeciwakrzepicowe, przeciwzapaleniowe, stymulujące, antybiotyczne i inne. Stosowanie propolisu w lecznictwie jest bardzo rozległe, a wyniki leczenia rewelacyjne. Między innymi usuwa z organizmu nadmiar ołowiu, obniża zachorowalność na białaczkę limfatyczną, stymuluje przemianę materii, pomaga w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawóe, przeciwdziała lekozależności, osteoporozie, uszkodzeniu układu naczyniowego, niszczy florę bekteryjną w nosie, działa w zapaleniu pęcherza, miedniczek nerkowych, pęcherzyka żółciowego i wielu innych schorzeniach.

WOSK:

  jest wydzieliną gruczołów woskowych 12-18 dniowych pszczół. Wytwarzany jest kosztem pobierania przez pszczoły miodu względnie cukru. Pszczołom służy do budowy plastrów, niezbędnych do wychowu potomstwa i gromadzenia zapasów. Zawiera różne kawsy (przeważnie nasycone), alkohole, estry, węglowodany i chryzynę. Z witamin występuje w nim tylko witamina A.

  Jest niestrawny, tylko larwy barciaka potrafią go strawić. Posiada właściwości dezynfekcyjne i bakteriobójcze. W lecznictwie stosowany do wyrobu maści, plastrów, przylepców, środków do wcierania, do wyrobu emulsji itp.

JAD PSZCZELI:

  wytwarzany jest w gruczołach jadowych pszczoły, magazynowany w jej pęcherzu jadowym, mogącym pomieścić 0,3 - 0,4 mg. Wydzielany jest przez żądło zapuszczone w ciele wroga, które łuży pszczołom do obrony własnej i gniazda. Jad jest bardzo skomplikowanym związkiem białka, mieszaniną protein i peptydów, produktem rozkładu białka pyłku kwiatowego.

  Posiada właściwości trujące dla innego organizmu, właściwości alergiczne, bakteriobójcze i antybiotyczne. Leczenie jadem (apitoksynoterapia) powinno być poprzedzone kontrolą na uczulenie na jad i przebiegać według zalecenia lekarza i wyłącznie pod jego kontrolą. Jad pszczeli oddziałuje na cały organizm ludzki. Wywołuje skutki pozytywne i negatywne. Inaczej działa u zdrowych, inaczej u chorych.  Jadem leczy się artretyzm, reumatyzm, nerwobóle, zapalenie kłębków nerkowych, zakrzepicę żył, dychawicę oskrzelową, schorzenia związane z nadciśnieniem, proste i przewlekłe zapalenia stawów, rwę kulszową, gościec mięśniowy, „łokieć tenisisty”, zapalenie pęcherza moczowego, choroby alergiczne, troficzne zaburzenia skóry, zapalenie mięśni, bóle mięśni, choroby naczyniowe, neuralgię, katar sienny, troficzne wrzody, źle gojące się, zapalenie nerwów, zapalenie żył, zaburzenia krążenia obwodowego, zapalenie tętnic i wiele innych chorób. Nie leczy nowotworów. Jadu pszczelego nie można stosować u chorychna serce, wątrobę, nerki, trzustkę, gruźlicę, w miażdżycy i chorobach zakaźnych.

(źródło: Opracowanie Ferdynanda Jośko „Produkty Pszczele Dobre Na Wszystko”)